Toerist in eigen land

Zonder echt op voorhand te plannen trokken we begin augustus er even tussenuit. Het mooie Belgische weer en de nood om er eens tussenuit te knijpen, bracht ons naar het pittoreske Oetingen.

Dit kleine pareltje is de thuishaven van het "Warandehof", een hoevehotel in het hart van Pajottenland, met meerdere kamers en een aanpalende vakantiewoning.

Onze kleine man stond de maandagmorgen te popelen om te vertrekken. Nadat de koffer volgestouwd werd en de fietsen op het rekje stonden, werd de korte rit aangevat. Oetingen ligt op de grens tussen Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant en is hierdoor bereikbaar in een uur en een kwartier.

Eens aangekomen kregen we na een korte rondleiding een kamer van de vakantiewoning toegewezen. Deze kamer was pas 1 jaar geleden ingericht en voorzien van de nodige faciliteiten. Perfecte start. Nadat Quinten aangaf boven op het "ladderbed" te slapen kon hij niet snel genoeg een eerste plons maken in het zwembad.

Tevens maakte hij kennis met de "boerenstiel", waarbij hij de kleinere dieren (kippen, eenden, duiven,...) mocht voederen, eitjes rapen en een ritje met de tractor maken.

"Boer" Quinten met zijn tractor

In de vooravond werd de streek te voet verkend, terwijl Quinten achterop een pony zat. Een toertje van ongeveer 6 kilometers gaf ons een indruk over de mooie streek waar we ons bevonden.

Geen gel in de pony zijn haar, enkel goed kammen :-)

Samen op 1 kamer slapen bracht een vroege start aan onze dinsdag. Na het ontbijt beslisten we een bezoek te brengen aan het provinciaal domein Huizingen.

Dit zeer mooi en proper park, waarvan de ingang betalend bleek, is een mooie trekpleister. Voorzien van een dierenpark, een speeltuin, elektrische gocarts,... konden we onze dag goed vullen.

Door de droogte waren de pedalo's buiten gebruik, maar het roeibootje deed zijn dienst. Dobberend in alle richtingen, behalve de juiste, was Sophie niet altijd even op haar gemak. Zeker niet toen Quinten het bootje alleen wou besturen.

We gaan hier nog 'ommekletsen hé', aldus Sophie

Op woensdag gingen we de andere richting uit, naar provinciaal domein De Gavers in Geraardsbergen. De faciliteiten werden verkend voor een eventuele latere vakantieperiode.

Terwijl Sophie zich op haar gemak nestelde aan de cafetaria reden Quinten en mezelf een relatief vlak fietstochtje van ongeveer 16km. Het avondtochtje van de dag voordien was immers lastiger dan voorzien door het golvende landschap van Pajottenland.

Dat zelfde landschap gaf de aanleiding om op donderdag de streek te verkennen met gehuurde Vespa's. Op een kleine kilometer van ons verblijfadres werden ons 2 knalrode scooters ter beschikking gesteld, voorzien van een GPS met vooraf uitgestippelde route. Een 75-tal kilometers werden gezapig afgelegd, met een aantal tussenstops onderweg.

De zon, gecombineerd met de frisse tocht tijdens het rijden, zorgde ervoor dat het rood van de scooter achterbleef op ons gezicht en armen. De zonnecrème die voorzien ingesmeerd was, bleek onvoldoende te zijn.

Pajottenland verkennen per scooter : aanrader !

Na het ontbijt op vrijdagmorgen namen we met spijt al afscheid van onze logeerplaats. Deze midweek weg was ideaal voor ons gezinnetje. Niet te ver, super weertje, topverblijf,... Alle ingrediënten waren aanwezig.

En de toerist in eigen land uithangen zal nog meerdere vervolgen kennen. Om onszelf meer vrijheid te geven hebben we ons een "sleurhut" aka caravan gekocht. Zelf al benieuwd waar onze eerste bestemming zal zijn.

Hoe was / is jullie verlof trouwens?

Groeten,
Gregory.

2018 : de teugels terug aanspannen...

Even terugblikken...

Mijn laatste blog dateert al van eind september. Hoe kon dit nu gebeuren? Eventjes terugkijken op de laatste maanden van 2017...

Andere keuzes gemaakt. That's it!

Professioneel hebben we een zeer druk jaar gehad. Gevimar kende een continue groei in klantenbestand en bracht een grote werkdruk met zich mee. De zoektocht naar bijkomend personeel om dit op te vangen werd pas begin december een succes. Maar bijkomstig personeel vraagt ook een aanpassingstijd. Klanten- en dossierkennis bouw je niet op in 1, 2, 3.

Daarnaast proberen we ook te evolueren door verder te digitaliseren en automatiseren, maar ook door op andere manieren klanten proberen te bereiken. Zo kwam ons eerste Forward evenement tot stand. Gezien de positieve reacties is dit zeker voor herhaling vatbaar.

Uiteraard willen we op dit elan verder gaan. Implementering van bijkomstige rapporteringsoftware, volledige update van de website (gezien de vele aangekondigde wetswijzigingen).

Een boeiend jaar dus, met dito vooruitzichten.

Teugels laten vieren.

Door deze professionele keuzes te maken, zag ik evenwel mijn private doelstellingen smelten als sneeuw door de zon.

De sportieve uitdagingen werden beperkt in aantal, de beurtkaart van de lokale fitness verdween op de achtergrond, de verloren kilo's van 2016 en eerste helft van 2017 kwamen terug...

De geleverde inspanningen gingen helaas verloren...

Herinneringen en vooruitzichten.

We laten de moed evenwel niet zakken en blikken in globaliteit tevreden terug op het voorbije jaar. Een jaar met onder andere:

* het weekendje Lanaken / Maastricht;
* het eerste communiefeest van Quinten;
* 25 km op 1 dag gelopen (19km Strong Viking + 6km Nightrun Ieper);
* de eerste stappen in de aanleg van een eigen moestuin;
* vele andere ...

Voor 2018 blikken we alvast vooruit met volgende persoonlijke hoogtepunten / doelstellingen:

* afstaan van de overtollige kilo's aan geïnteresseerden;
* officialiseren als orgaandonor (nu reeds bloed-, plasma- en stamceldonor);
* het eerste communiefeest van mijn petekindje Anaïs;
* KBC Spartacusrun (6 events - telkens op de maximale afstanden);
* verdere uitbouw en aanleg van de moestuin;
* vele andere...

Ik wens jullie allen een prettig eindejaar en een goed start van 2018.

Wat zijn jullie vooruitzichten voor 2018?

Groeten,
Gregory.

Nieuwe sportieve uitdagingen

Ruim 2 jaar terug kwam ik via mijn zus Cindy terecht in een nieuw sportief avontuur. En een leuke uitdaging ga ik nu eenmaal niet graag uit de weg...

Het initiële idee was om deel te nemen aan de Strongman Fisherman Run op het circuit van Zolder. Geen van ons beide had evenwel ervaring met het lopen van lange afstanden, laat staan om ineens een parcours van 17km af te leggen met een tiental hindernissen. Als toeschouwer van de run dat jaar beslisten we al snel dat een deelname niet aan ons was besteed.

Maar het sportieve beestje werd wakker in ons. Getriggerd door de hindernissen gingen we op zoek naar een alternatief, waarbij we al snel uitkwamen bij Gladiator Runs. Zelfde principe, maar kortere afstanden en meer obstakels. Veel meer ons ding en we schreven ons meteen in voor 2 opkomende events: één van 7km en één van 9km (Mud Edition).

Lopen, kruipen, klimmen, glijden, ... al snel hadden we de smaak te pakken. Nadien volgend nog meerdere runs: Gladiator Runs, Strong Viking Runs, Barbarian Obstacle Run, The Great Escape, ... Het hoogtepunt werd eerder dit jaar bereikt met de Strong Viking Run van 19km.

Nooit kwamen we aan de start om een toptijd neer te zetten. De afstand overbruggen en alle obstakels proberen te nemen was steeds het doel, ongeacht of we liepen, stapten of kropen over de meet. Nooit zuiver op fysiek, maar ook op een-over-mijn-lijk-mentaliteit.

Maar er wat sleet op de formule. Teveel verschillende evenementen, te veel deelnemers, te snel uitverkocht, te weinig sympathie onder de deelnemers,... Om die redenen zochten we iets anders.

Met het doel om het fungehalte en de fysieke uithouding (verder) te vergroten nemen we volgende maand deel aan de Belfius Trial Run te Ieper (6 of 10km).

Wat 2018 zal brengen qua sportieve uitdagingen is ons nog een raadsel, al kwam het idee om de  volledige Spartacus Series te lopen al naar boven... Wie weet...! ;-)

Welke sportieve uitdagingen doen jullie zoal?

Instant happiness

Drukke werkweken en actieve weekends mogen geen excuus zijn om als (startend) blogger geen nieuwe posts te plaatsen.

Degene die mij een beetje kennen weet dat ik een hekel heb aan de uitdrukking "geen tijd". Tijd is immers het enige die voor iedereen gelijk is: 24 uren in een dag, 1.440 minuten of 86.400 seconden.

Hoe je deze beschikbare tijd invult is een kwestie van prioriteiten stellen. Wat je zelf het belangrijkste vindt of wat zeker moet gedaan worden, wordt meestal ook gedaan.

Nu geef ik dus voorrang aan het schrijven van een nieuwe post.

De voornaamste reden waarom ik deze blog immers startte was om tot rust te komen, de positieve kantjes van het leven beter waar te nemen en om jullie ervan te laten meegenieten.

Veel bloggers (o.a. Josie, Gerhilde) maken hiervan zelf een afzonderlijke rubriek "count your blessings". Hierbij een aantal van mijn kleine "instant happiness"-momenten van de laatste weken:

*/ de bezorgde smsjes, berichtjes op messenger van mijn lieve meid die uitzonderlijk de ochtendshift had waardoor ik onze grote vriend moest helpen bij het ochtendritueel van opstaan, badkamerbezoek, ontbijten, naar school brengen;

*/ de eerste oogst van mijn recent gestarte moestuin;

*/ de gevatte opmerkingen van Quinten (de verzekeraar die jammerde dat hij door de regen moest zonder paraplu kreeg een sneer van "je bent toch met de auto die vlak voor de deur staat!");

*/ een toertje mountainbike met mijn oudste zus in de regio van Wetteren, tussen de vele boomkwekerijen, die vele mooie uitzichten opleverde;

*/ het zien van een regenboog

*/ een bevestigingsmail binnenkrijgen van een nieuwe sportieve uitdaging (later meer hierover);

*/ een tevreden klant na een fiscale controle over haar dossier, die 's avonds nog een berichtje nalaat;

*/ goeie vrienden die na vele jaren toch nog in het huwelijksbootje stappen.

Dit laatste puntje dient trouwens nog plaats te vinden. Om 11h30 in het gemeentehuis, vanavond groot feest.

Wat waren jullie recentste gelukmomentjes? Let me know, en tot gauw!

Gregory.