2018 : de teugels terug aanspannen...

Even terugblikken...

Mijn laatste blog dateert al van eind september. Hoe kon dit nu gebeuren? Eventjes terugkijken op de laatste maanden van 2017...

Andere keuzes gemaakt. That's it!

Professioneel hebben we een zeer druk jaar gehad. Gevimar kende een continue groei in klantenbestand en bracht een grote werkdruk met zich mee. De zoektocht naar bijkomend personeel om dit op te vangen werd pas begin december een succes. Maar bijkomstig personeel vraagt ook een aanpassingstijd. Klanten- en dossierkennis bouw je niet op in 1, 2, 3.

Daarnaast proberen we ook te evolueren door verder te digitaliseren en automatiseren, maar ook door op andere manieren klanten proberen te bereiken. Zo kwam ons eerste Forward evenement tot stand. Gezien de positieve reacties is dit zeker voor herhaling vatbaar.

Uiteraard willen we op dit elan verder gaan. Implementering van bijkomstige rapporteringsoftware, volledige update van de website (gezien de vele aangekondigde wetswijzigingen).

Een boeiend jaar dus, met dito vooruitzichten.

Teugels laten vieren.

Door deze professionele keuzes te maken, zag ik evenwel mijn private doelstellingen smelten als sneeuw door de zon.

De sportieve uitdagingen werden beperkt in aantal, de beurtkaart van de lokale fitness verdween op de achtergrond, de verloren kilo's van 2016 en eerste helft van 2017 kwamen terug...

De geleverde inspanningen gingen helaas verloren...

Herinneringen en vooruitzichten.

We laten de moed evenwel niet zakken en blikken in globaliteit tevreden terug op het voorbije jaar. Een jaar met onder andere:

* het weekendje Lanaken / Maastricht;
* het eerste communiefeest van Quinten;
* 25 km op 1 dag gelopen (19km Strong Viking + 6km Nightrun Ieper);
* de eerste stappen in de aanleg van een eigen moestuin;
* vele andere ...

Voor 2018 blikken we alvast vooruit met volgende persoonlijke hoogtepunten / doelstellingen:

* afstaan van de overtollige kilo's aan geïnteresseerden;
* officialiseren als orgaandonor (nu reeds bloed-, plasma- en stamceldonor);
* het eerste communiefeest van mijn petekindje Anaïs;
* KBC Spartacusrun (6 events - telkens op de maximale afstanden);
* verdere uitbouw en aanleg van de moestuin;
* vele andere...

Ik wens jullie allen een prettig eindejaar en een goed start van 2018.

Wat zijn jullie vooruitzichten voor 2018?

Groeten,
Gregory.

Nieuwe sportieve uitdagingen

Ruim 2 jaar terug kwam ik via mijn zus Cindy terecht in een nieuw sportief avontuur. En een leuke uitdaging ga ik nu eenmaal niet graag uit de weg...

Het initiële idee was om deel te nemen aan de Strongman Fisherman Run op het circuit van Zolder. Geen van ons beide had evenwel ervaring met het lopen van lange afstanden, laat staan om ineens een parcours van 17km af te leggen met een tiental hindernissen. Als toeschouwer van de run dat jaar beslisten we al snel dat een deelname niet aan ons was besteed.

Maar het sportieve beestje werd wakker in ons. Getriggerd door de hindernissen gingen we op zoek naar een alternatief, waarbij we al snel uitkwamen bij Gladiator Runs. Zelfde principe, maar kortere afstanden en meer obstakels. Veel meer ons ding en we schreven ons meteen in voor 2 opkomende events: één van 7km en één van 9km (Mud Edition).

Lopen, kruipen, klimmen, glijden, ... al snel hadden we de smaak te pakken. Nadien volgend nog meerdere runs: Gladiator Runs, Strong Viking Runs, Barbarian Obstacle Run, The Great Escape, ... Het hoogtepunt werd eerder dit jaar bereikt met de Strong Viking Run van 19km.

Nooit kwamen we aan de start om een toptijd neer te zetten. De afstand overbruggen en alle obstakels proberen te nemen was steeds het doel, ongeacht of we liepen, stapten of kropen over de meet. Nooit zuiver op fysiek, maar ook op een-over-mijn-lijk-mentaliteit.

Maar er wat sleet op de formule. Teveel verschillende evenementen, te veel deelnemers, te snel uitverkocht, te weinig sympathie onder de deelnemers,... Om die redenen zochten we iets anders.

Met het doel om het fungehalte en de fysieke uithouding (verder) te vergroten nemen we volgende maand deel aan de Belfius Trial Run te Ieper (6 of 10km).

Wat 2018 zal brengen qua sportieve uitdagingen is ons nog een raadsel, al kwam het idee om de  volledige Spartacus Series te lopen al naar boven... Wie weet...! ;-)

Welke sportieve uitdagingen doen jullie zoal?

Instant happiness

Drukke werkweken en actieve weekends mogen geen excuus zijn om als (startend) blogger geen nieuwe posts te plaatsen.

Degene die mij een beetje kennen weet dat ik een hekel heb aan de uitdrukking "geen tijd". Tijd is immers het enige die voor iedereen gelijk is: 24 uren in een dag, 1.440 minuten of 86.400 seconden.

Hoe je deze beschikbare tijd invult is een kwestie van prioriteiten stellen. Wat je zelf het belangrijkste vindt of wat zeker moet gedaan worden, wordt meestal ook gedaan.

Nu geef ik dus voorrang aan het schrijven van een nieuwe post.

De voornaamste reden waarom ik deze blog immers startte was om tot rust te komen, de positieve kantjes van het leven beter waar te nemen en om jullie ervan te laten meegenieten.

Veel bloggers (o.a. Josie, Gerhilde) maken hiervan zelf een afzonderlijke rubriek "count your blessings". Hierbij een aantal van mijn kleine "instant happiness"-momenten van de laatste weken:

*/ de bezorgde smsjes, berichtjes op messenger van mijn lieve meid die uitzonderlijk de ochtendshift had waardoor ik onze grote vriend moest helpen bij het ochtendritueel van opstaan, badkamerbezoek, ontbijten, naar school brengen;

*/ de eerste oogst van mijn recent gestarte moestuin;

*/ de gevatte opmerkingen van Quinten (de verzekeraar die jammerde dat hij door de regen moest zonder paraplu kreeg een sneer van "je bent toch met de auto die vlak voor de deur staat!");

*/ een toertje mountainbike met mijn oudste zus in de regio van Wetteren, tussen de vele boomkwekerijen, die vele mooie uitzichten opleverde;

*/ het zien van een regenboog

*/ een bevestigingsmail binnenkrijgen van een nieuwe sportieve uitdaging (later meer hierover);

*/ een tevreden klant na een fiscale controle over haar dossier, die 's avonds nog een berichtje nalaat;

*/ goeie vrienden die na vele jaren toch nog in het huwelijksbootje stappen.

Dit laatste puntje dient trouwens nog plaats te vinden. Om 11h30 in het gemeentehuis, vanavond groot feest.

Wat waren jullie recentste gelukmomentjes? Let me know, en tot gauw!

Gregory.

De (winter)moestuin : een update

Een kleine maand terug zette ik de eerste stappen voor de aanleg van een (winter)moestuin. Zonder noemenswaardige ervaring hoop ik toch wat vruchten te plukken van mijn inspanningen hierin.

Van onze grote tuin werd ongeveer 50 vierkante meter voorzien om moestuin te worden. Ongeveer de helft hiervan werd reeds omgewoeld en aangeplant met winterprei,  bloemkool, savooikool, andijvie, veldsla en gewone sla. Met een bon van Aveve kregen we nog 6 kleine scheutjes spinazie die er nog net bij konden.

Met quasi 2 linkerhanden aan mijn lijf slaagde ik er niet in om de aangeplante prei voldoende te bedekken met een insectennet. Zoals de plantjes er momenteel uitzien vrees ik dat dit op een sisser zal uitdraaien. Volgend jaar zal ik alvast de plantjes anders positioneren, meer in lijn van de beschikbare formaten van het insectennet.

De andere groenten daarentegen doen hun uiterste best. De veldsla groeit sterk en de sla begint te kroppen. Ik ben al benieuwd naar het moment dat we deze kunnen proeven.

De bloemkolen hebben al een heuse groeispurt achter de rug en de savooikolen lijken hun voorbeeld te volgen. Helaas stelde ik eerder deze  week vast dat er kleine witte vliegjes op de plantjes zitten. De blaadjes zijn hierdoor geperforeerd. Een behandeling met "Naturen Aradigun", een biologische en plantaardige insecticide, dewelke een film legt op de aangetaste blaadjes zouden dit probleem moeten verhelpen. Duim je mee? Indien nodig mag ik de behandeling binnen 7 à 10 dagen eens herhalen.

De spinazie kreeg het in het begin zwaar te verduren. Zware regenval kort na het aanplanten, onze kat die een plantje uit de aarde krabde... Van de 6 blijven er dus nog 5 over. Gelukkig herpakken ze zich en beginnen ze toch ook wat te groeien.

Hopelijk beleven we nog wat droge dagen, waarbij ik de rest van de grond kan omwoelen. Dan kan ik alvast volgend jaar in het voorjaar andere soorten kweken.

Benieuwd naar het vervolg? Blijf de blog volgen. Tips en advies zijn uiteraard steeds welkom.

Filmtopper: Lion

Door een beperkt aantal uur slaap na een vrijgezellenfeest werd zondag uitgeroepen tot algemene rustdag. Het ideale moment om een filmtip van vrienden te checken.

"Lion" is een drama uit 2016, die het waargebeurde levensverhaal vertelt van Saroo.

Als 5-jarige jongen leeft hij in armoede samen met zijn oudere broer Guddu en zijn analfabetische moeder. Om haar te helpen zoeken beide broers nachtelijk werk in de nabijheid van het station.

Saroo valt echter in slaap in een lege trein en kan pas 1600km verderop uitstappen in Calcutta., waardoor hij alle contact met zijn familie verliest. Zonder de plaatselijke taal machtig te zijn, zwerft hij een hele tijd rond om uiteindelijk geadopteerd te worden door een Australisch echtpaar.

Zijn adoptiemoeder - gespeeld door Nicole Kidman - en -vader geven hem en zijn adoptiebroer Mantosh de best mogelijke opvoeding. Hierdoor kan de inmiddels 25-jarige Saroo - gespeeld door Dev Patel (Slumdog Millionaire) - studeren in Melbourne en leert hij er zijn vriendin Lucy kennen.

Tijdens een etentje met vrienden komen bepaalde herinneringen naar boven die de start betekenen van een zoektocht naar zijn afkomst en biologische familie. De zoektocht wordt al snel een ware obsessie. De relatie met zijn vrienden en familie wordt hierdoor grondig op de proef gesteld.

Het is zeker geen alledaagse film maar hij weet je vast te grijpen in zware thema's als armoede, kinderarbeid en adoptiebeslommeringen. Wij konden onszelf niet bedwingen een traantje te laten...


Zag jij deze film al? Hoe vond je hem?

Groene vingers

In november 2014 kochten we ons huis aan de stadsrand van Wevelgem. Ondanks onze woning gelegen is in de nabijheid van de luchthaven en de straat een verbindingsweg is naar het centrum toe, wonen we er heel rustig.

Aan onze nestje grenst een tuin van ongeveer 4,5 meter breed en 50 meter diep. Nog voor de officiële akte kregen we van de vorige eigenaar de sleutels om de eerste dozen te verhuizen maar vooral om de wildgroei aan onkruid aan te pakken. Gemakshalve werd geopteerd om de tuin volledig om te spitten en helemaal van gras te voorzien.

Vorig jaar werden we de eentonigheid wat beu en beslisten we om halfweg het gazon een tuinhuis te plaatsen met een overdekt terras. Sedertdien kunnen we bij mooi weer gezellig buiten zitten.

Nu blijkt dat onze grote vriend Quinten nog meer dan genoeg speelgazon beschikbaar heeft, leek het me een aangewezen moment om terug te starten met een moestuin. Bij mijn vorige woning had ik dit immers ook.

Net voor het verlof werd reeds een kleine omheining gezet. Het daar achter liggende stuk werd (reeds gedeeltelijk) omgewoeld tot aarde. Dit weekend brachten we een bezoekje aan AVEVE en werden de eerste aanplantingen gedaan. Naast wat slasoorten (gewone sla en veldsla) werden wintergroenten (prei en bloemkolen) gezet.

Met mijn beperkte ervaring als "boer" hoop ik alsnog een succesje te boeken. Buiten bezig zijn, lekkere verse groenten,... en een vorm van onthaasten.

Vanaf volgend jaar zet ik - reeds wat vroeger in het jaar - meer verschillende soorten. In samenspraak met buurman Gino, die ook over groene vingers beschikt, kan een mooi assortimentje gemaakt worden.

Hebben jullie ook een moestuintje?

Het is zover : verlof (deel 2)

Driewerf hoera voor het Belgische weer. Op een sporadisch buitje na, zoals tijdens het neerpennen van mijn vorige post, blijven we genieten van een droog zomerverlof.

Ideaal om onze "staycation" toch aangenaam te vullen met wat dagactiviteiten. Wat stond er intussen zoal op ons programma?

Avondmarktjes

Tijdens de zomermaanden kan je in nogal wat steden en gemeenten terecht voor jaarlijks terugkerende activiteiten zoals avondmarkten.

Op het gemak kuieren tussen de vele kraampjes waar je kan genieten van de allerlaatste stukken in aanbieding, de unieke afprijzingen, 2 kopen - 3 krijgen,... maar veelal zonder echt iets te kopen ;-)

Gewoon wat sfeer opsnuiven, of de geur van rochers en dan toch wat centjes bovenhalen. Vers gebakken, nog wat warm terwijl je er een eerste beet uitneemt. Zalig toch?

S&R Olympia (website)

 

In de schaduw van het Jan Breydelstadion te Brugge ligt een subtropisch zwemparadijs. Nooit eerder brachten we hier wat tijd door.

Het was wat zoeken naar de werking van de elektronische polsbandjes. Deze geven je toegang tot het zwembad zelf, maar dienen ook als sleutel voor je kledingkastje. Op zich wel praktisch, maar je checkt door de minder goeie sluiting wel een aantal keer je pols.

Binnen viel Quinten zijn oog meteen op de "gele glijbaan" ofwel de wildwaterbaan. Een kronkelend parcours met verraderlijke stromingen, waardoor hij soms - al lachend - kopje onder ging.

Afwisselend met het warmste zwembad zochten we ons ook een weg naar de andere glijbanen. Via een gezamenlijke trap krijg je toegang tot 3 verschillende glijbanen: één die je moet afdalen met een plastic band, één met de mogelijkheid tot een themakeuze (diepzee, planetair of de mascottebeer) en één waarbij je met 2 personen tegelijk kunt afdalen in een race tegen elkaar. 

Terwijl mama Sophie al snel de cafetaria opzocht verloor ik de tel van de glijbaanbezoekjes. Een toffe middag, die zeker nog een vervolg zal kennen.

Vragend naar Quinten welke glijbaan hij de leukste vond, antwoordde hij snel: de gele, en die 3 andere :-)

Natuurdomein "De Gavers" Harelbeke

Samen met nichtje A. brachten we een bezoek aan de Gavers van Harelbeke. Rondom het Gavermeer ligt een prachtig domein. Je kan er wandelen, fietsen, varen, zwemmen,...

Zelf kwamen we er om te wandelen en de klimtoren te overmeesteren. Helaas blijkt deze slecht een aantal dagen per week beschikbaar te zijn. Dikke pech dus... maar wel een reden om terug te gaan.

De wandeling rondom het meer, met tussenin het nuttigen van een ijshoorntje, werd afgesloten met een bezoek aan het speelplein en de cafetaria. Een middagje op het gemak.

Wat deden jullie zoal? Hebben jullie nog tips voor ons? 

Wij pikken zeker nog een bezoekje aan het burapark mee.

Het is zover: verlof

De laatste maanden werden we naar Belgische normen serieus verwend qua warmte. Reikhalzend keek iedereen dan ook uit naar zijn jaarlijks verlof, hopend dat het weer nog wat aanhield. Helaas is de(het) eerste regenbui(tje) al een feit...

Ideaal moment dus om eens terug te kijken naar het positieve van de voorbije week.

Als enige van ons gezinnetje diende ik mijn wekker nog te plaatsen de eerste dagen. Mijn vakantie ging pas in op onze nationale feestdag.  Mijn lieve meid Sophie kon intussen genieten van haar eerste week verlof waarop de focus vooral (lees: uitsluitend ;-) ) lag op het bezighouden van onze grote vriend Quinten. Schilderen, knutselen, playmobil, LEGO,... alles zag de revue.

Maandag sloot ik samen met Quinten de dag af met een bezoekje aan het zwembad van Heule. Van de kleine glijbaan naar de grote glijbaan, kloppen op het raam van de cafetaria waar mama Sophie haar bezighield - ze is niet echt een waterrat te noemen - plonsen in het rond... Alles behalve zwemmen, want dat kan hij (nog) niet. Maar hij liet het zeker niet aan zijn hartje komen en genoot met volle teugen, net zoals ikzelf.

Na een kort familiebezoekje op de Nationale Feestdag trokken we 's avonds met de fiets naar Lauwe voor summer @ lauwe 2017. Een plaatselijk volksfeest, waar straatanimatie, sfeer, eten en drinken centraal staat. Diverse kleine acts gezien, Quinten die zich uitleefde op een speelbus, een drankje nuttigen samen met mijn doopmeter. Een leuke dag, al waren we misschien wat te vroeg vertrokken... Les geleerd voor volgende keer dus.

Zaterdagmiddag begon het weer wat te keren. Voor de zekerheid kozen we ervoor om een binnenactiviteit te doen. Het werd uiteindelijk een bezoekje aan de Kinepolis Kortrijk, waar de première van Cars3 speelde. En wie ziet er nu niet graag de avonturen van Bliksem McQueen, Takel, en de vele andere? Een prachtige film, goed verhaal, knappe nieuwe personages,... Kortom een aanrader!

Een ideale start van mijn verlof! Denk je ook niet?

Café Tartine (Kortrijk)

Als zelfstandige heb ik af en toe het privilege om mijn werk te combineren met een andere voorliefde van me: eten.

Zo kom ik af en toe verborgen pareltjes tegen. Deze week week was niet anders. Klant B. had me uitgenodigd op een lunchmeeting waarbij zijn keuze viel op het pittoreske "Café Tartine".

Zelf omschrijft uitbaatster Sofie haar knusse zaak als "een nieuw concept waar zuurdesembrood van het huis Poîlane centraal staat. Pure smaken en dagverse producten....Dat proef je! Bij ons kan je terecht voor een lekkere start van de dag, verrassende lunch, verfrissende apero's of zomaar een lekker hapje of drankje op een unieke ligging in het historische stadscentrum van Kortrijk."

Aangenaam zittend in de schaduw van de Sint-Maartenskerk viel B. zijn keuze op de "tartine trinité" (houmous, serrano ham, feta, artisjok, groene olijfjes), terwijl ik opteerde voor "tartine gerookte zalm" (spread van citrus en courgette, gerookte zalm, bieslook , pijpajuin, radijs).

Met een natuurlijke flair bediende de gastvrouw iedereen op zijn wenken. Al snel kregen we elk een mooi gepresenteerd bord voorgeschoteld. Tijdens het eten informeerde ze beleefd na of alles naar wens was. Smakelijk knabbelend konden we dit enkel bevestigen.

Na het nuttigen van een koffietje achteraf, kwamen B. en ikzelf tot de conclusie dat dit een echte aanrader is. Terugkeren zullen we, zoveel is zeker.

Onthaasten...

Zoals elk weekend reed ik gisteren - zondag - met mijn bompafiets - Sophie haar bewoording voor mijn stadsfiets met "ouderwetse" draagtassen achteraan - om boodschappen. De zon scheen zachtjes. Er stond niets speciaal op de planning. Op een lekker relax tempo ging naar de slager en naar Tom en Virginie van fruitwinkel Vito.

Ik werd onderweg ingehaald door een gepensioneerde fietser die zijn glas - merkbaar aan het geluid die weerklonk bij het passeren - in de container ging gooien. Niet veel later passeerde een gejaagde tiener me, met de oortjes op en de GSM in de hand...

Zelfs op een zondagmorgen leek iedereen gejaagd. Het leven gaat aan een opmerkelijk sneltempo aan ons voorbij en we staan er veel te weinig bij stil. Ook ikzelf maak me er schuldig aan...

De voornaamste reden waarom ik zo relax was lag voornamelijk bij de dag ervoor. Zonder echt hierop voorzien te zijn gingen we met ons gezinnetje uitwaaien in Oostende. 

Vroeger had ik niet de voorkeur om naar de zee te gaan. Behalve dan in de winterperiode met een temperatuur rond het vriespunt. Nu weet ik het meer en meer te appreciëren.

De auto aan de kant plaatsen was een probleem, waardoor we eerst verder reden naar Middelkerke / Wenduine, om na 16h terug naar Oostende te gaan.

Wandelen, een koffietje, een ijsje voor Quinten, een pannenkoek voor Sophie, een bezoekje aan de Disney zandsculpturen. Het deed me merkbaar deugd na de drukke weken voorafgaand. Het verzette tevens mijn gedachten wat van het geplande medisch onderzoek van aanstaande dinsdag.

Het ontspannen gevoel nam ik dus mee van de kust en is vandaag zelfs nog voelbaar in mijn werkproductiviteit. Boodschap aan mezelf dus. Probeer meer te onthaasten of zorg dat de (werk)druk je niet de baas wordt.

Hebben jullie ook een drukke job? Wat doen jullie om te onthaasten?

Ergens starten...

Reeds een aantal maanden verzeil ik van de ene blog op de andere. Hierop verschijnen zowel positieve als negatieve berichten over allerhande zaken zoals sporten, gezond eten, bezigheidstherapieën, en zo meer...

Van nature uit ben ik nogal negatief ingesteld, waardoor de ongetwijfeld vele positieve zaken rondom mij me maar weinig opvallen.

De blogs die ik volg doen me dit inzien. Door zelf te starten met een blog wil ik mij bewuster gaan worden van mijn zelfbeeld.

Hopelijk vinden jullie de weg naar mijn vorm van creatief bezig zijn. Opmerkingen en reacties zijn steeds welkom.

Veel leesplezier.

Gregory.